»» ملاک ایمان و کفر
ملاک ایمان و کفر در اختیار کسى نیست که بتواند آن را الگو قرار دهد و جمعى دیگر را مؤمن و جمعى را کافر قلمداد نماید، بلکه الگوى آن، سیره
پیامبر است که در چه شرایطى، مؤمن بودن افراد را مى پذیرفت؟
در عصر رسول خدا، ملاک ایمان، شهادت به سه چیز بود: توحید، نبوت و معاد. اگر کسى به این سه مسأله اعتراف مى کرد، او را مسلمان
مى شمرد، بنابراین، همه فرق اسلامى که بر این سه اصل، ایمان دارند، همگان در حظیره ایمان وارد شده اند. پیامبر، امیرمؤمنان را به جنگ
خیبریان فرستاد. على(علیه السلام) چند گام به سمت خیبر رفت سپس از آن نقطه صدا زد: یا رسول الله نبرد با خیبریان تا چه حدى است؟
فرمود: «حتى یشهدوا أن لا إله إلاّ الله وأنّ محمّداً رسول الله». ( [194])
البته یک رشته مسائل در اسلام، حالت ضرورى و بدیهى پیدا کرده مانند خاتمیت پیامبر و جسمانى بودن معاد، و یا جسم نبودن خدا و محبت و
دوستى خاندان رسالت هرگاه کسى یکى از آنها را منکر شود، از آن نظر که انکار آنها در نظر منکر، ملازم با انکار یکى از اصول سه گانه است،
چنین فردى از حظیره اسلام، بیرون مى رود.
پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) ، هنگامى که از مردم، اعتراف به ایمان مى گرفت، هرگز از آنها سؤال نمى کرد که:
ـ آیا به زیارت قبور انبیا و اولیا مى روید یا نه؟
ـ آیا به اولیا توسل مى جویید یا نه؟
و امثال اینها. اینها یک رشته مسائل فقهى و یا کلامى هستند که در کتاب هاى فقهى مطرح مى شوند.
اثبات و نفى آنها، ارتباطى به کفر و ایمان ندارد.
[194] . صحیح بخارى، ج 2، مناقب على (علیه السلام) ; صحیح مسلم، ج6، باب فضائل على (علیه السلام) .
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید سلیمی ( جمعه 91/7/14 :: ساعت 4:50 عصر )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
بررسی صفات مورد اختلاف امام از نگاه امامیه و زیدیهمحبوبان اهیترک اولی از معصوم[عناوین آرشیوشده]
